انواع و ترکیبات پارچه های پلی استر

پارچه های پلی استر متداول ترین پارچه های ساخته شده توسط انسان در جهان هستند که انواع و اقسام مختلفی دارند. آنها برای پوشاک، اثاثیه منزل و مواد صنعتی محبوب هستند.

منشا پلی استر را می توان به اواخر دهه 1920 ردیابی کرد، زمانی که شیمیدانان کشف کردند که یک مونومر (مولکول منفرد و غیر تکراری) می تواند از واکنش یک الکل با یک اسید کربوکسیلیک ایجاد شود. این منجر به تولید انواع الیاف مصنوعی از جمله نایلون و پلی پروپیلن شد.

در دهه 1940 شیمیدان انگلیسی J.T. Dickson و J.R. Whinfield یک پلی اتیلن ترفتالات به نام PET را به ثبت رساندند که بعدها به عنوان پلی استر شناخته شد. این مواد توسط DuPont در دهه 1970 به بازار ایالات متحده عرضه شد.

پارچه های پلی استر انواع مختلفی دارند و هر کدام خواص منحصر به فرد خود را دارند. برخی از آنها بسیار نرم هستند، در حالی که برخی دیگر کمتر نرم هستند. این تفاوت ها به دلیل روش هایی است که در آن ایجاد می شوند.

پلی استر اتیلن، همچنین به عنوان PET شناخته می شود، رایج ترین نوع پلی استر است. این می تواند از منابع مختلفی از جمله زغال سنگ، آب، نفت و هوا ایجاد شود.

این یک پارچه بادوام، با استحکام عالی و طول عمر طولانی است. همچنین سبک و قابل تنفس است که آن را برای لباس های ورزشی ایده آل می کند.

برخی از پلی استرها نیز در برابر رطوبت و مواد شیمیایی مقاوم هستند و آنها را برای پوشاک در فضای باز ایده آل می کند. این ویژگی‌ها باعث محبوبیت آن‌ها برای هودی‌ها، بادگیرها و سایر لباس‌ها می‌شود.

از جمله کاربردهای نساجی و دکور خانه می توان به اثاثه یا لوازم داخلی، پارچه فروشی و رومیزی اشاره کرد. آنها معمولاً با استفاده از جوهرهای مبتنی بر آب و چاپ مستقیم روی لباس رنگ می شوند، روشی که از چاپگر پرسرعت برای اعمال طرح های رنگارنگ روی سطح پارچه استفاده می کند.

نخ های بافت دار، نخ های فیلامنتی و نخ های تابیده شده، همگی بخشی از فرآیند تولید پارچه های پلی استر هستند. سپس آنها را برای ایجاد یک محصول نهایی با هم بافته می کنند.

بیشتر انواع پارچه های پلی استر زیست تخریب پذیر نیستند و می توانند محل های دفن زباله را مسدود کنند. این بدان معنی است که آنها تأثیر منفی بر محیط زیست دارند و یافتن پارچه های جایگزینی که زیست تخریب پذیر هستند یا با الیاف طبیعی ساخته شده اند بسیار مهم است.

پلی استرهای گیاهی نیز وجود دارند که از اتیلن نیشکر و سایر منابع طبیعی استفاده می کنند. این نوع پارچه‌ها معمولاً گران‌تر از همتایان PET خود هستند، اما مزایای زیست‌محیطی مثبتی دارند.

راه دیگر برای ایجاد پلی استر، بازیافت بطری های پلاستیکی مستعمل است، مانند بطری هایی که در انبار خود پیدا می کنید. این روش پلی استری تولید می کند که هم بادوام و هم همه کاره است و برای ایجاد آن نیازی به انرژی اضافی نیست.

پلی استر تولید شده از این روش سپس با اسید ترفتالیک مخلوط می شود که در دمای 150 تا 210 درجه سانتیگراد ذوب می شود. سپس پلیمرهای مذاب از یک اسپینر عبور داده می شود تا سوراخ های کوچک و گردی در مواد ایجاد شود.

هنگامی که پارچه حاصل بافته شد، می توان از آن در تولید پوشاک و سایر محصولات مانند کیف و پتو استفاده کرد. همچنین می توان از آن در ساخت منسوجاتی که هم بادوام و هم قابل تنفس هستند مانند فرش و پرده استفاده کرد.

پلی استر یک انتخاب رایج برای اثاثه یا لوازم داخلی منزل است زیرا ارزان و بادوام است. همچنین رنگ آمیزی آن آسان است، بنابراین هنرمندان می توانند از آن برای انواع پروژه های تزئینی استفاده کنند. همچنین در برابر رطوبت و مواد شیمیایی مقاوم است که آن را به گزینه ای عالی برای تمیز کردن شیشه و سایر سطوح ظریف تبدیل می کند.

پارچه های پلی استر و اسپندکس

پارچه های پلی استر و اسپندکس
FW	165 سانتی متر --- 200 سانتی متر
GW	140GSM---180GSM
اف سی	92%P 8%S---95%P 5%S